Vredesvrouwen 2018

2 vrouwen werden door MMM Belgium voorgedragen en ontvingen op 15 december in de Belgische Senaat de titel van Vredesvrouw 2018:

Monique Verdickt van de vzw Moeders voor Moeders in Antwerpen

Monique Verdickt Moeders voor Moeders en Laurence Vanden Abeele

Monique Verdickt is moeder van 8, nu volwassen kinderen, 7 eigen kinderen en 1 pleegkind. Een moeder met een enorm hart voor haar eigen kinderen maar ook naar andere moeders toe.
 Ze werd geregeld aangesproken om overtollige kleertjes af te staan aan kansarme ouders. Om aan de vraag te kunnen voldoen werden kenissen en vrienden aangesproken om spullen te verzamelen en al vlug kon zij rekenen op enkele vrijwilligers.

De VZW “Moeders voor Moeders” werd officieel opgericht op 8 juni 1994.
 Ouders met kinderen tot en met 12 jaar kunnen beroep doen op de vzw. Moeders moeten zelf langs komen, maar de vzw helpt ook alleenstaande vaders.
 Moeders kunnen zich aanmelden na doorverwijzing door erkende diensten uit het ganse land (OCMW, huisartsen, politie, ziekenhuizen, vluchthuizen,…) Bij een eerste aanvraag wordt de financiële situatie van het gezin beoordeeld. Indien het maandelijkse leefgeld onvoldoende is voor de noodzakelijke uitgaven van het gezin, kan een toelating gegeven worden voor het verkrijgen van materiaal (kleren, speelgoed, babyspullen,…) en/of een wekelijks voedselpakket. Deze toelating wordt jaarlijks geëvalueerd.

Moeders voor Moeders zorgt voor de armsten. Op dinsdag of donderdag voormiddag worden moeders met open armen ontvangen. Er is een grote gemeenschappelijke ruimte waar ze een koffie kunnen drinken en hun verhaal kunnen doen met alle andere aanwezige moeders (max 100 personen). Hier onstaan veel vriendschappen, wordt veel uitgewisseld onder “lotgenoten”. … Er is een resto-bébé waar kindjes kunnen spelen, warm eten, slapen en een badje kunnen krijgen. Voor de mama’s is er een kapper en een makeover ruimte waar ze voor speciale gelegenheden mooie kleding kunnen kiezen. Er is een wekelijkse bedeling van voeding, maandelijkse verzorgingspaketten, 2x per jaar kledingpaketten voor elk kind. Uit respect voor de gezinnen wordt voor de uitgedeelde spullen een symbolisch bedrag bedrag van 50 cent gevraagd. Dan hebben ze de spullen “gekocht”, niet gekregen.
 Monique let er op dat er een goede en hartelijke sfeer is in de onthaal ruimte. Hier kunnen makkelijk een 60-tal vrouwen samen zitten, babbelen en vooral de vriendinnen terug ontmoeten.

Wekelijks komen er zo’n 600 moeders langs, zo’n 2000 gezinnen worden maandelijks geholpen. Er zijn zowel generatie-armen die jaren terugkomen, als “nieuwe” armen, vaak mensen die uit het buitenland komen. Het zijn vaak mensen die niet geletterd zijn, dus heeft Monqiue een systeem met pictogrammen om aan te tonen wat ze allemaal aan de mensen aanbiedt.

Veel van deze vrouwen leven in een omgeving van geweld en onderdrukking. Bij Moeders voor Moeders vinden ze een moment van rust en van vrede en dat is absoluut wat Monique hen wil bieden. Dit is voor hen vaak het enige moment dat ze enkel onder vrouwen kunnen spreken zonder taboe, zonder schaamte. Mannen met voogdij zijn welkom maar worden in een andere ruimte ontvangen..

In 2000 richtte de vzw Moeders voor Moeders het eerste vondelingeluik in België op. Dit kwam er om een menswaardige oplossing te bieden aan moeders die geen uitweg zien voor de situatie met hun pasgeboren baby. Het luik geeft de moeder de kans om haar kindje anoniem af te geven maar wetend dat het toch een een warme en veilige thuis zal krijgen. Zodra een kind te vondeling werd gelegd, gaat een heel alarmsysteem af om de vzw onmiddellijk te alarmeren dat er een baby werd neergelegd. Vaak zijn dat moeders die thuis en alleen bevallen zijn.. De moeder heeft nadien nog 6 maanden de tijd om terug te komen op haar beslissing. Ondertussen wordt de pasgeboren baby na enkele weken bij een pleeg/adoptiegezin geplaatst. Hetzelfde gezin zal achteraf de baby, ook adopteren indien de moeder na 6 maanden niet is opgedaagd. De adoptiedienst regelt de adoptie.

Tot op heden werden reeds 17 baby’s te vondeling gelegd, enkele kindjes zijn teruggekeerd naar hun waarvan de moeders voor 2 kinderen achteraf toch de baby zijn komen halen. De andere 15 kinderen werden allemaal geadopteerd.

Waar onze maatschappij niet in slaagt: om deze mensen structurele hulp aan te bieden komt Monique tussen om een moment van rust en vrede te bieden aan deze moeders. Achteraf kunnen ze weer met een beetje meer moed terug naar de dagelijkse vaak zeer moeilijke realiteit. Ze vinden er steun, een luisterend oor, veel lotgenoten en krijgen er de noodzakelijke materiële hulp die ze nergens anders kunnen krijgen.

Voor al deze redenen vond Make Mothers Matter Belgium dat Monique zeker de titel en de erkenning als Vredesvrouw 2018 verdiende!

En Kaloma Bamiriyo van de vzw Acadec (Association Congolaise d’Appui au Développement Communautaire)  actief in Congo en ook lid van Make Mothers Matter.

Na een carrière als verpleegster in België keerde de in België geboren Kaloma Bamiriyo terug naar de DRC om “iets te

Anne-Claire de Liedekerke, Kaloma, Laurence Vande Abeele

doen voor haar land” dat een ongekende crisis doormaakt. Haar werk richtte zich op de zwaksten van de zwaksten: kinderen en vrouwen. Meer dan 10 jaar geleden vestigde Kaloma Bamiriyo zich op het Plateau des Bateke, 120 km ten noordoosten van Kinshasa en opende er een school om kinderen op te voeden, om een ​​opleiding te volgen en zo uit de ellende te geraken.

Maar veel kinderenlijden nog steeds aan hongersnood. Dankzij hulp van verschillende Belgische stichtingen heeft ze meer dan 1.000 hectare landbouwgrond kunnen aankopen om de armste vrouwen en gezinnen in staat te stellen hun eigen gewassen te zaaien en te oogsten, te eten en te verkopen. Op dit moment hebben meer dan 2000 mensen dankzij dit project hun waardigheid teruggevonden. Naast de landbouwgrond die ze verbouwen, ontvangen de begunstigden ook schaduwrijke grond (met fruitbomen) om er een huis te bouwen.

De begunstigden van dit programma zijn de allerarmsten: weduwen, alleenstaande vrouwen met kinderen, vluchtelingen uit oorlogsgebieden (Oost-Congo, …), gezinnen zonder inkomen. Moeder Jeanne, vluchtte uit Oost-Congo met haar man en twee kleine meisjes. Haar situatie en die van haar familie waren uitzichtloos. Ze hadden geen perspectief. Ze werden ontvangen door Kaloma. Terwijl haar man op het land werkt, heeft Maman Jeanne een klein winkeltje geopend dat goed draait. En hun twee dochters hebben hun weg terug naar school gevonden. Dit zijn 4 levens die gered werden. Elk verhaal is bijzonder, maar er zit een rode draad in elk verhaal: Kaloma heeft hoop en waardigheid teruggegeven aan de mensen. Ze moeten hard werken, maar ze hebben voedsel, kunnen hun kinderen een goede opleiding geven en verdienen hun brood.

De regio van het Bateke-plateau is de afgelopen jaren behoorlijk ontbost. Alle bomen zijn verdwenen om houtskool te maken en het enige wat overblijft is hoog gras. Kaloma heeft daarom een ​​heel programma van herbebossing op enkele tientallen hectaren uitgevoerd. Er worden acacia’s (die heel snel groeien) geplant, maar ook fruitbomen (avocado, banaan, …) en Baobabs (moeilijk om te zagen) of rupsbomen (om rupsen te laten groeien) wat een zeer populaire bron van eiwitten is.

Ze heeft ook een voedingscentrum geopend voor kinderen (en hun moeders) die ernstig ondervoed zijn. De 25 meest kwetsbare kinderen worden medisch gevolgd en ontvangen een 4x per week een maaltijd. Kinderen die in het ziekenhuis moeten worden opgenomen, worden ook verzorgd. We waren vooral geraakt door het verhaal van Jérémy die nu 5 jaar oud is. Zijn vijf broers en zussen stierven van de honger. Gealarmeerd door de dorpelingen ging Kaloma op zoek naar Jeremy, zijn broer Samuel en zijn zus Ladi en hun moeder. Alle vier bevonden ze zich in ernstige toestand van ondervoeding. Ze vocht dag en nacht voor Jeremy, die op sterven lag, om te overleven. Na twee jaar is het resultaat verbluffend: Jeremy, ogen bruisend van vitaliteit, loopt van ’s morgens vroeg tot’ s avonds laat achter een metalen cirkel met een stuk hout. Ladi en Samuel gaan allebei naar school terwijl hun moeder voor Acadec werkt.

Alle projecten van Kaloma veranderen volledig de dynamiek in deze totaal verlaten regio, waar mensen hopeloos waren vanwege een gebrek aan perspectief. Nu komen mensen uit de hele regio om dit project te ontdekken dat het leven van duizenden mensen heeft veranderd.

Dit is de reden waarom Kaloma zeker de titel van vredesvrouw verdiende.